Ta syntetyczna forma narracji wizualnej łączy ze sobą niezależnie funkcjonujące, fotograficzne historie. Z jednej strony każda z nich przedstawia odrębne wątki, z drugiej zaś – wszystkie razem, koncentrując się na wykluczeniu, lękach, a nawet traumach wspólnie wymuszają na widzu coś w rodzaju autorefleksji. Obszar sztuki stwarza tu wyjątkową sposobność do wizualnego i emocjonalnego dialogu, który zachęca odbiorcę do chwili zastanowienia.

Każdy pokój to zamknięta kapsuła z odrębną historią, ale tak naprawdę – historia o człowieku i jego zmaganiach z przeciwnościami losu.